Ik ben bereikbaar via [email protected]

Ik werk voor: 

De Unrepresented Nations and Peoples Organisation (UNPO) is een lidmaatschapsorganisatie die onvertegenwoordigde staten en volken zoals de Koerden, Tibet en Taiwan vertegenwoordigt. Ik ben in 2008 benoemd tot vice-Treasurer en in 2012 gekozen als Treasurer. (www.unpo.org)

De Rehoboth Basters zijn een bevolkingsgroep in centraal Namibië. Zij stammen af van Nederlandse kolonisten en de inheemse bevolking van Zuidelijk Afrika. Ik werk sinds 2000 samen met de Kapteinsraad in hun strijd voor meer politieke rechten. (www.rehobothbasters.org)

De Vrijzinnige Partij is een politieke partij die individuele zelfbeschikking en sociale gerechtigheid als uitgangspunt heeft. Ik ben lid sinds december 2014 en zit in het bestuur als penningmeester. (www.vrijzinnigepartij.nl)

Mijn boeken:

Historical Atlas of the Baster, Nama and Griqua States of Southern Africa. Mijn boek over de geschiedenis van de Basters:

Een hoofdstuk van het boek is hier en ook rechtsboven te downloaden

http://www.mijnbestseller.nl/books/116947

Van conflictmaatschappij naar participatiesamenleving. Vrijzinnige participatie politiek. Mijn boek dat ik vorig jaar voor de Vrijzinnige Partij heb geschreven:

http://www.mijnbestseller.nl/books/91486

Waar is hier? Een ander boek. Niet over politiek maar over de mens.

http://www.mijnbestseller.nl/books/22735

Ik wil: 

Maak Nederland weer politiek belangrijk door een nieuwe internationale organisatie (de Volkenbond) van en voor volken op te richten die niet alleen de gevestigde landen vertegenwoordigt maar ook de buitengeslotenen. Een Verenigde Naties voor allen, zodat niemand meer wordt uigesloten.De uitgaven voor ontwikkelingssamenwerking dienen voor een groot deel via een nieuwe Volkenbond te worden besteed.

Mijn uitgangspunten: 

Van conflictmaatschappij naar participatiesamenleving.

Een vrijzinnige maatschappij is gebaseerd op rechtvaardige samenwerking tussen mensen die deel willen zijn van een gemeenschap waarin ze zichzelf maximaal kunnen ontplooien. Een dergelijke samenleving zorgt ervoor dat conflicten waarbij succes van de één wordt opgeofferd aan dat van de ander zoveel mogelijk wordt voorkomen en als ze er zijn op een rechtvaardige wijze worden opgelost. Een vrijzinnige samenleving is een participatiemaatschappij waarin iedereen kan en wil meedoen. Er heerst vrijheid in verbondenheid en gelijkheid van kansen. Het fundament van een dergelijke maatschappij wordt gevormd door een cultuur die de waardigheid van elke deelnemer eert en waar iedereen volwaardig in participeert. 

Het conflictmodel wordt gekenmerkt door een sociale omgeving die de menselijkheid ondermijnt in de competitie met anderen waarbij de strijd gaat om afnemend bezit en het verwerven van status in plaats van dat er werkelijke groei plaatsvindt. Succes wordt zodoende behaald door het de ander te ontnemen. Als gevolg hiervan gaan mensen vrijheid proberen te vinden via verwijdering in plaats van in verbondenheid. De onmenselijke omgeving zorgt ervoor dat mensen eruit wegvluchten, waarna slechts degenen met privileges, die daarmee de mogelijkheid hebben om een menswaardige (elite)cultuur te creëren en af te bakenen, zich kunnen handhaven. Het is een teken dat het conflictmodel wordt verdiept in plaats van dat men overgaat naar het participatiemodel waarin iedereen mee kan doen. In de huidige Nederlandse maatschappij staat niet de mens centraal en ook niet de macht. In plaats daarvan staat het conflict centraal, wat tot de meest onmenselijke samenleving leidt.

In het conflictmodel zijn er drie fasen te onderscheiden die onvermijdelijk één voor één worden doorlopen tenzij men overgaat naar het participatiemodel. De fasen zijn: verwijdering, onderdrukking en desintegratie. In de eerste fase streeft iedereen naar persoonlijk, egoïstisch, succes en probeert men elkaar te vermijden. In de tweede fase probeert men een conflict met de ander te winnen ook al gaat dat ten koste van de ander. In de derde fase is er geen sprake meer van winst, maar is het doel dat de ander verliest ook als dit het eigen verlies betekent. 

We moeten van het conflict naar de participatie, van de discussie naar de dialoog. Van argumenten als wapens naar woorden als verbindingsmiddel. We hebben geen Wilders of anti-Wilders nodig. Geen gladiatoren die als woeste tijgers hun prooi besluipen en verscheuren, maar leiders die de soevereiniteit en intelligentie hebben om boven de conflicten uit te stijgen zonder de belangen van de zwakkeren op te offeren. We hebben geen links of rechts beleid nodig maar een politieke visie die uitgaat van de participatiesamenleving. Het is cruciaal dat alle mensen volwaardig kunnen en willen meedoen aan de gemeenschap. Dit zorgt er namelijk voor dat iedereen belang heeft bij ieders succes en dat men niet rancuneus wordt of dat de isolatie naïviteit creëert. In het conflictmodel staan mensen tegenover elkaar en is er geen nuance mogelijk omdat het noodzakelijk is om een partij te kiezen ten koste van de ander. Er is dan een oneerlijke keuze tussen gelijkheid van uitkomst of vrijheid door verwijdering. Tussen links of rechts, progressief of conservatief, de elite of het volk. In het participatiemodel is er zowel vrijheid in verbondenheid als gelijkheid van kansen.

Vrijzinnigheid ziet uitdagingen in plaats van problemen. Een verliezer heeft een excuus, terwijl een winnaar de verantwoordelijkheid neemt voor zijn eigen leven en tegenslagen ombuigt in kansen. Hiervoor is het noodzakelijk dat mensen op eigen benen kunnen staan. Een hoge status van het slachtofferschap wordt veroorzaakt door een gebrek aan zelfbeschikking in de samenleving en de voordelen die het hen oplevert omdat de machtigen slachtoffers als wapens kunnen inzetten om anderen te ondermijnen. Doordat men geen controle over het eigen leven heeft kan men de oorzaak van verlies bij de ander of de samenleving plaatsen en zo de eigenwaarde hooghouden. Dit is echter zelfbedrog en men kan dan niet het maximale uit het eigen leven halen. Slachtofferschap mag geen status geven want dit ondermijnt het democratische gehalte van de maatschappij. Mensen gebruiken en creëren slachtoffers die ze inzetten als wapens waarmee ze potentiële concurrenten kunnen uitschakelen zodat ze vervolgens een bevoorrechte positie kunnen innemen. Mensen worden op deze wijze gebruikt als middelen en hun zelfbeschikking wordt afgenomen.

Om werkelijke kansen voor individuen te creëren is het noodzakelijk dat de maatschappij georganiseerd is op basis van de menselijke maat. Hierdoor worden mensen niet volledig afhankelijk van grote organisaties en hun leiders, maar kunnen ze succes behalen door hun menselijke kwaliteiten volledig in te zetten. De menselijke maat zorgt er tevens voor dat mensen actief kunnen werken aan hun individuele lotsverbetering en daardoor zichzelf niet verliezen in een papieren werkelijkheid.

Het vrijzinnige wereldbeeld is niet verbonden met religie maar met vooruitgang. Het vrijzinnige vooruitgangsgeloof gaat uit van het idee dat de volgende generatie niet per definitie materieel rijker is, maar wel beter in staat om de uitdagingen die ze zullen tegenkomen aan te kunnen. Dit vereist dat we een omgeving creëren waarin menselijke kwaliteit wordt beloond en die niet gebaseerd is op het conflict maar op de participatie. Een positieve omgeving voorkomt angst en frustratie en biedt mensen de kans om hun dromen te volgen en een succesvolle samenleving te bouwen. Vooruitgang is alleen mogelijk in een omgeving van zelfbeschikking waar mensen met elkaar aan een succesvolle toekomst werken in plaats van dat men elkaar tegenwerkt.